Ubrać ściany

1784 odwiedzin
23 Sep 2015

Ściany są nieodzownym elementem wnętrza. Otaczają nas w pracy, w sklepie, urzędzie i oczywiście w domu, gdzie spędzamy najwięcej czasu. Ich estetyka i wygląd mają niebagatelny wpływ na nasze samopoczucie i komfort życia. Również walory użytkowe, takie jak izolacyjność cieplna, akustyczna, odporność na wilgoć oraz  wszelkiego rodzaju uszkodzenia, są dla nas bardzo istotne. 

Na te parametry duży  wpływ ma właśnie wykończenie ścian. A sposobów na dekoracyjne wykończenie ścian jest obecnie bardzo dużo. Należą do nich m.in. wykończenie materiałami ceramicznymi (cegły, płytki), tynkami strukturalnymi, korkiem, okładzinami kamiennymi, panelami, różnego rodzaju tapetami oraz powłokami malarskimi.

Cegła

W przypadku niektórych rodzajów wykończenia wnętrz panuje tendencja do prostego i surowego wykończenia powierzchni ścian wewnętrznych. Taki efekt pozwalają uzyskać np. nie otynkowane ściany z cegieł, zabezpieczone tylko farbami transparentnymi lub kryjącymi. Jest to rozwiązanie polecane szczególnie do mieszkań wielkoprzestrzennych, organizowanych w pomieszczeniach dawnych magazynów lub innych pomieszczeniach poprzemysłowych. Jednak w mniejszych wnętrzach, takie całe nie otynkowane ściany, sprawiają raczej zbyt przytłaczające wrażenie. Lepiej będzie, jeżeli w takich przypadkach wykorzystamy jako element dekoracyjny jedynie fragment pozbawionej tynku ściany.

 

Tynki dekoracyjne

Najbardziej popularnym i powszechnym sposobem wykończenia ścian jest pokrycie ich tynkiem. Zastosowanie tynków tradycyjnych (cementowo- wapiennych, gipsowych) pozwala na uzyskanie powierzchni gładkich, ale wymagających dalszego wykończenia np. poprzez malowanie czy tapetowanie.

Bardziej dekoracyjne, w zasadzie nie narzucające dalszych zabiegów wykończeniowych są natomiast tynki strukturalne, umożliwiające uzyskanie powierzchni o różnorodnych fakturach.

Powłoki wykonywane z tynków dekoracyjnych mogą stanowić wykończenia na wszelkiego typu podłożach mineralnych (betonowych, z cegły, z płyt kartonowo - gipsowych, z tynkami cementowo-gipsowymi). Ponieważ układa się je cienką warstwą, powinny być jednak nakładane na podłoża wcześniej wyrównane.

Jako materiał na tynki dekoracyjne z reguły stosuje się mieszaninę na bazie żywicy syntetycznej, eterów, celulozy, wypełniaczy (grys marmurowy, piaski, opiłki drewna) i wody. W zależności od oczekiwanego efektu tynki nakłada się przede wszystkim ręcznie, pacą ze stali nierdzewnej lub pistoletem pneumatycznym. Ponadto, tynki można „fakturować” narzędziami takimi jak pędzel, wałek czy paca z tworzywa sztucznego.

Tynki strukturalne dostępne są w całej gamie barw, nie wymagają więc dodatkowego malowania, chociaż możliwe jest przemalowanie gotowych powierzchni na dowolny kolor. Tynk strukturalny najłatwiej malować miękkim wałkiem. Aby uzyskać ciekawy efekt, świeżo nałożoną farbę można przecierać w wybranych miejscach wilgotną szmatką. Powstają w ten sposób ściany o nieco mniejszym nasyceniu koloru niż reszta ściany.

Tynki strukturalne można też barwić punktowo. Wtedy do nałożonej na ścianę zaprawy dodaje się w wybranych miejscach skoncentrowany pigment malarski dowolnego koloru. Powstają w ten sposób kolorowe plamy bądź smugi.

Szczególna struktura zapraw umożliwia oddychanie powierzchni, nie ulega zmianie pod wpływem czasu, wykazuje doskonałą odporność. Gdy w odpowiedni sposób dokona się nałożenia, z pewnością poniesione nakłady będą procentować estetycznym wyglądem na długie lata.

 

Farby

Większość ścian wykończonych tynkiem lub niektórymi rodzajami tapet należy dodatkowo wykończyć, np. przez pokrycie ich odpowiednią powłoką malarską. Nowoczesne farby dają duże możliwości do stworzenia trwałego i efektownego pokrycia ścian i sufitów.

Do malowania wnętrz można użyć farb wodorozcieńczalnych lub rozpuszczalnikowych.

Do grupy farb wodnych zalicza się farby emulsyjne, wapienne, klejowe, przy czym obecnie najpowszechniejsze zastosowanie mają farby emulsyjne, zwane też dyspersyjnymi. Posiadają one zdolności bardzo dobrego krycia malowanej powierzchni (łącznie z ewentualnymi jej zabrudzeniami). Kolor jest trwały, a sam materiał nie ulega łuszczeniu i odpadaniu. Podczas malowania farba nie zlewa się po powierzchni ściany i nie rozpryskuje wokół. Po ewentualnym powtórnym zabrudzeniu, powierzchnia wymalowana daje się łatwo wyczyścić za pomocą ogólnie dostępnych środków chemicznych. Najczęściej używanymi farbami dyspersyjnymi są farby akrylowe i winylowe, rzadziej stosuje się lateksowe.

Farby rozpuszczalnikowe są to produkty, w których rozpuszczalnikiem jest ciecz organiczna (aldehydy, alkohole).Co prawda tworzą one bardzo wytrzymałe powłoki, odporne na uszkodzenia mechaniczne, ścieranie, mycie, jednakże zawarty w nich rozpuszczalnik podczas wysychania farby wyparowywuje, emitując substancje, które mogą być szkodliwe dla zdrowia. Poza tym mają one na ogół długi okres karencji, czyli czas, po upływie którego pomieszczenie, w których użyto tych farb, nadaje się do użytkowania przez ludzi - może on trwać nawet do kilku tygodni.

Oprócz zwykłych farb kryjących istnieją też farby specjalistyczne, które zabezpieczają malowaną powierzchnię przed wilgocią, grzybami oraz pleśnią, a równocześnie są nieszkodliwe dla ludzi i zwierząt.

W przypadku wyboru farby do ścian wewnętrznych ważny jest nie tylko jej rodzaj, ale także barwa. Obecnie na rynku spotykamy wiele systemów kolorowania farb przeznaczonych dla budownictwa. Najbardziej popularne są: Naturalny System Barw NCS, Sigma oraz RAL. Większość systemów pozwala na indywidualny dobór żądanego koloru i odcienia.

Przy wyborze odpowiedniego koloru należy wziąć pod uwagę fakt, że kolor na wzorniku (mały fragment powierzchni) będzie w rzeczywistości ciemniejszy na powierzchni ściany o jeden lub dwa tony. Jego barwa będzie wyglądała inaczej również w połączeniu z innym tłem (okna, drzwi, meble, wyposażenie łazienek i kuchni). Kolor nabierze różnych właściwości również w zależności od oświetlenia (pomieszczenie słoneczne, odpowiednie oświetlenie sztuczne). Większość kolorów zmienia swoje odcienie w zależności od kolorów i nasycenia oświetlenia.

Znaczący jest również rodzaj wykończenia powierzchni malarskiej. Większość dostępnych na rynku farb może tworzyć powierzchnię matową, półmatową lub błyszczącą. Najlepsze parametry wizualne posiadają powierzchnie matowe (brak niepożądanych odblasków światła słonecznego i sztucznego).

 

Tapety

Jako okładzina ścian wciąż modne są tapety. Obecnie istnieje wiele możliwości przy ich wyborze. Tapety wykonywane są z wielu materiałów, z których każdy ma inne właściwości, zalety i wady.

Tapety papierowe spotykamy w kilku odmianach. Najtańsze i najpopularniejsze są tapety składające się z jednej warstwy papieru - gładkie, ze wzorem lub płytkim tłoczeniem. Są cienkie, więc wymagają starannego przygotowania ściany – po naklejeniu mogą być bowiem widoczne np. wgłębienia w ścianie, czy wystające z tynku ziarna piasku. Takie tapety są nieodporne na wodę, ale przepuszczają parę wodną.

Tapety z wypukłym wzorem skleja się z dwóch warstw papieru. Ich największa zaletą jest to, że doskonale maskują wady ścian, są trwałe i niedrogie i można je zmywać wilgotną szmatką.

Niektóre z tapet papierowych (np. raufaza) można malować farbami emulsyjnymi. Farba wnika głęboko w papier, tworząc na jego powierzchni zmywalną i odporną na ścieranie powłokę. Takie tapety można odnawiać nawet kilka razy.

Odporne na uszkodzenia, wodoodporne i zmywalne są tapety winylowe. Z tego względu nadają się one do pomieszczeń takich jak przedpokój czy kuchnia.. Najpopularniejsze są dwa rodzaje tapet winylowych:

- z mieszaniny papieru i PCW (z wyglądu przypominają grubą piankę o matowej powierzchni), które są bardzo trwałe.

- tapety wykonane z papieru pokrytego gładką i cienką warstwą tworzywa. Są one cieńsze, ale prawie tak samo trwałe jak tapety z PCW. Niestety nie kryją już tak dobrze nierówności i rys na ścianach. Ich powłoka jest błyszcząca, przez co rozjaśnia i optycznie powiększa wnętrze.

Oryginalny wygląd mają tapety z włókna szklanego. Układając na różne sposoby ich włókna, producenci otrzymują wypukłe, geometryczne wzory. „Szklane ”tapety posiadają szereg zalet:

- pozwalają ścianom oddychać,

- dobrze zakrywają ich wady

- są bardzo trwałe (mogą wytrzymać nawet do 25 lat), nadają się do wielokrotnego malowania

- dobrze sprawdzają się w przedpokojach, łazienkach i wszędzie tam, gdzie ściany są narażone na ścieranie i zabrudzenie.

Tapety styropianowe dobrze tłumią hałas i ocieplają pomieszczenie. Są produkowane tylko w białym kolorze, ale styropian pokryty jest warstwa papieru, na którą można naklejać inne tapety dekoracyjne.

Tapety korkowe spotykamy w wielu odmianach, różniących się fakturą i kolorem. Produkuje się je naklejając na papierowy podkład cienką warstwę korka. Oklejona nimi ściana jest cieplejsza w dotyku i częściowo tłumi hałas. Jeśli pomalujemy je bezbarwnym lakierem do drewna, będą odporne na działanie wody.

Coraz większą popularnością cieszą się także tapety natryskowe, które nanoszone są na ścianę za pomocą pistoletu. Tworzą one bardzo trwałą, odporną na ścieranie i uszkodzenia mechaniczne powłokę. Tapety natryskowe dostępne są w postaci sypkiej mieszanki składników naturalnych (tzw. tynk japoński), która po nałożeniu tworzy na ścianie chropowatą fakturę, lub w postaci płynnej (tapety z żywic syntetycznych). O ile tynki japońskie nie są odporne na wilgoć i dlatego często wymagają dodatkowego zabezpieczenia (polakierowania lakierem bezbarwnym), o tyle tapety z żywic syntetycznych tworzą zwartą, gładką lub chropowatą powierzchnię całkowicie odporną na działanie wody.

Korek

Okładziny z korka tworzą trwałą powierzchnią o naturalnym charakterze. Jest ona ciepła, antystatyczna, odporna na wodę, o dobrych parametrach wygłuszania dźwięku. Ma również dość dobre parametry izolacyjności termicznej. Jest łatwa w montażu i późniejszej konserwacji. Bardzo wolno starzeje się pod wpływem powietrza i promieniowania słonecznego. Korek jest także odporny na atak grzybów, pleśni i innych mikroorganizmów. Jest bardzo elastyczny i sprężysty – odkształcenia i wgniecenia spowodowane upadkiem ciężkich przedmiotów są nietrwałe. Jeśli nie zostanie uszkodzona struktura korka, szybko wraca on do pierwotnego kształtu.

Do okładania ścian można wykorzystać korkowe płyty ścienne lub opisane wyżej tapety. Płyty wykonywane są z dwóch warstw: podkładowej, tzw. aglomeratu, czyli drobno mielonego korka i wierzchniej – z grubego korka dekoracyjnego. Powierzchnia płyt korkowych może być zabezpieczona fabrycznie naturalnym woskiem albo lakierem lub może też być nie lakierowana, pozostawiona do samodzielnego wykończenia.

Ceramika

Bardzo trwałym i estetycznym elementem wykończenia ścian są płytki ceramiczne - ich oferta rynkowa jest bardzo bogata. Można wybierać pośród różnorodnych wzorów i kolorów, zarówno z produkcji zagranicznej, jak i krajowej. Płytki ceramiczne określane są całym szeregiem oznaczeń, które charakteryzują ich właściwości, a tym samym ich przydatność do rożnych miejsc układania . W przypadku wewnętrznych płytek ściennych warto brać pod uwagę rodzaj powierzchni, np. w pomieszczeniach narażonych na większe zabrudzenia (kuchnia) należy stosować płytki o powierzchni gładkiej, co będzie zapobiegać osadzaniu się nieczystości i ułatwi jej czyszczenie. Warto sprawdzić także odporność płytek na zaplamienia i działanie związków chemicznych używanych w gospodarstwie domowym. Ważnym elementem jest również kolor. W pomieszczeniach ciemniejszych (często spotykane ciemne kuchnie lub łazienki bez okna) lepiej zastosować płytki w jasnych barwach, co rozświetli nieco wnętrze. Istotnym parametrem określającym jakość płytek ceramicznych jest także ich odporność na ścieranie, oznaczona klasami od I do V PEI (im klasa płytek jest wyższa, tym bardziej są odporne), z tym, że na okładziny ścienne nadają się także te o najniższej klasie ścieralności (I-III).

Panele 

Jako okładziny ścienne mogą też służyć panele. Wykonane z laminowanych płyt MDF, LDF lub PCW zapewniają bardzo estetyczne, a przy tym trwałe i łatwe do utrzymania w czystości powierzchnie. Istotną zaletą paneli jest to, że nie wymagają one wcześniejszego przygotowywania podłoża - nadają się jako wykończenie ścian nie otynkowanych, czy tych z nierównym tynkiem.

Tak jak w przypadku innych okładzin, wybierając panele do poszczególnych pomieszczeń należy zwrócić uwagę na ich rodzaj. Panele wykonane z polichlorku winylu (PCW) nadają się do wszelkiego typu pomieszczeń. Są odporne na wilgoć, dlatego doskonale sprawdzą się także w kuchni czy w łazience. Panele z płyt wiórowych pokrytych laminatem nie powinny służyć jako wykończenie ścian w pomieszczeniach narażonych na działanie wilgoci, nadają się natomiast do pomieszczeń suchych.

Bardzo różnorodne wzornictwo i kolorystyka paneli umożliwia wykończenie pomieszczeń we wszelkich stylach. Warstwa wierzchnia paneli może np. imitować materiały naturalne - różne gatunki drewna, kamienie czy korek.

Więcej o dekoracjach ścian wewnętrznych na http://www.pomyslnadom.pl/sciany_wewnetrzne

Galeria:
Ostatnia modyfikacja: -/-
Powiązane artykuły:


Zapisz się
do naszego
newslettera

Powyższe pole jest puste. Wpisz swój adres e-mail, po czym kliknij Zapisz się